ARGA...2014

ANTECEDENTES:

Cando nos anotamos para Arga eu estaba ainda lesionado, faltaban varios meses e por iso non me preocupaba demasiado.

A medida que a fecha se acercaba a lesion non ia a mellor se non que todo o contrario, pero ainda habia tempo.

As ultimas semanas parecia que me encontraba mellor, corremos no Vixiador e quedei bastante contento co que marchei para Portugal esperanzado..pensaba que si iba todo ben incluso podia acabala.


EXPECTATIVAS:

Saimos para Arga sete Coutadas e decidimos correr todos xuntos,a ritmo de ultra, querìamos desfrutar da carreira,solo iso.

Non querìamos correr muito,  nin sufrir como en tòdalas anteriores carreiras do ano, esta vez ìamos a pasalo ben solo.

En canto a min vìame con forzas para tentalo...o plan era perfecto, correr pouco,pasalo ben e o acabar pa casa fresquiños.
Habìa unha aposta con un compañeiro,aceptada xa meses atras, e que estaba totalmente perdida...eu xa o sabìa pero dàbame igual..a idea era solo acabar..(XA FALAREMOS NOUTRA OCASION DA APOSTA..VAI A TRAER COLA XA O MIRAREDES)



RESULTADO:

Saímos despacio,muy tranquilos..sube,baixa,sube,baixa....ainda que ìamos en grupo nas baixadas,xa que me encontraba ben,eu e algun mais lanzamonos" fullgas"..adiantamos mais de 50 postos...asi en cada tramo que atopàbamos para disfrutar un pouco....estas baixadas tan largas sobre  pedras e tan largas despois daìiame conta que foi un tremendo erro.

Chegamos xuntos (exceptuando a Lolo, Mariano a un ritmo mais lento...e Alberto con mala cara e peores sensaciòns), ò avituallamiento antes da subida das antenas, esa subida foi o meu enterro, durìsima,larguìsima e aburridìsima...ahì xa me din conta que me quedaba unha segunda metade mooooi complicada...a iso habìa que sumarlle que nas baixadas a tope que fixèramos km atras as miñas uñas dos dedos gordos quedaran muy tocadas,(esas zapatillas non fan unha proba mais nos meus pes),ata o punto que os ultimos 25 km fixenos andando.

As subidas eran pestosa,duras...e as baixas,igual de largas, un sacrificio enorme por culpa das uñas...


Pero bueno pouco a pouco e cun sufrimento nunha proba que nunca experimentara, e a axuda de Ruben e mais Alfredo chegamos a meta despois de 9 horas dunha carreira que dudo muito que repita


O esforzo e sacrificio que pasei en Arga non me compensa para ò que o recorrido ofrecía...subidas infernales seguidas de baixadas que rompian as pernas,desnivel por desnivel sin ofrecer algo a cambio non e do meu gusto...sacando o tramo do rio o resto do percorrido era todo o mesmo....subir colina,baixar colina, asi ata seis veces todas iguales...pero bueno carreiras sobran...pero a min non me miran mais a jeta os portugeses de Arga nin Carlos Sa.


O mellor de todo e que a lesion que arrastraba desde Abutres deste ano parece que pasou a historia...viran outras seguro..pero esta parece que esta superada..

mmmmm  mi amoool

Posted in: arga, trail